Σε ομορφιά μοιάζει με το Παρίσι, μόνο που είναι πιο μικρό σε μέγεθος και γι’ αυτό πιο εύκολο να το γνωρίσεις. Όσο για τους κατοίκους του, είναι σίγουρα πιο χαλαροί από τους Παριζιάνους. Και πιο φτωχοί. Έχουν περάσει 29 χρόνια από τη διάλυση του ανατολικού μπλοκ και 17 από τη λήξη του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου και η πρωτεύουσα της Σερβίας βρίσκεται ακόμα σε μεταβατική περίοδο. Αρκεί να πιάσεις ψιλοκουβέντα με τον κόσμο, για να εισπράξεις μια αίσθηση συγκρατημένης απαισιοδοξίας. Από τον οδηγό του λεωφορείου μέχρι τη σερβιτόρα ενός καφέ στο κέντρο της πόλης, οι ντόπιοι παραπονιούνται ότι η ζωή είναι ακριβή, οι μισθοί χαμηλοί και το μέλλον αβέβαιο.

Στα μάτια ενός τουρίστα, βέβαια, που έχει έρθει για να κάνει διακοπές, οι παραπάνω δυσκολίες ίσως περάσουν απαρατήρητες. Το Βελιγράδι έχει προβλήματα, αλλά έχει και την ικανότητα να τα κρύβει. Είναι από τις πιο φιλικές μητροπόλεις που έχω επισκεφθεί – ήρεμο, αλλά καθόλου ράθυμο, καθαρό, με μεγάλα πάρκα, εξαιρετικά μουσεία, καλά εστιατόρια και στέκια με χαρακτήρα. Δεν χρειάζεται καν να τα ψάξεις. Αρκεί μια βόλτα στο κέντρο και πέφτεις πάνω σε ένα σινεφίλ καφέ, στη βιτρίνα του οποίου στέκουν ο Νταρθ Βέιντερ και ο Γιόντα από τον «Πόλεμο των Άστρων». Σου φτιάχνει τη διάθεση ο Τζεντάι με τα μακριά αυτιά, που κραδαίνει το φωτόσπαθο πίσω από το τζάμι και σε κοιτάει σαν να σου λέει «έλα αμέσως μέσα».

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΕΚΔΡΟΜΙΚΑ ΠΑΚΕΤΑ ΓΙΑ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ